Dag 11 

Alweer de donderdag. Het is wat allemaal. Rust en weer rust het is al over negenen wanneer het dekbed wordt opengeslagen.  Je hoeft niets. Doet ook weinig en hoop maar dat meneer of mevrouw “Corona” uit de buurt blijft. De gebruikelijke ochtend bezigheden afgesloten met het dagelijkse bolletje met ???)  Ook altijd hetzelfde. Bij de tweede helft. De telefoon gaat. Een kennis uit Gorssel. Die weet altijd veel te vertellen.  Ons gesprek duurt dan best lang en het ander halve bolletje met chocolade pasta blijft liggen. De kop thee wordt kouder en kouder. Dat merk je want zo tussen door neem je een slok. In de woonplaats Gorssel is het nu een komen en gaan van ooievaars. Er is daar een hele kolonie gehuisvest en daar kriebelt ook het voorjaar. Een drukte en herrie van jewelste. De beukenbomen nu gekozen als nestplaats. De een na ander wordt onder de stront gescheten. Van op ruimen hebben ze nooit gehoord.  Hier en daar is wel een paal neergezet. Maar hun aantal is te groot. Na een gezellig bijpraat kwartiertje loop je naar beneden met twee plastic zakjes. De een met uitgebloeide téte a  teté  narcisjes  en de andere met kerstrozen Helleborus. Prachtig gebloeid vanaf half december maar nu bezig zich voor te bereiden op een nieuw seizoen. Dan moeten ze aangesterkt worden. Mijn vraag is dan ook aan de receptie.” Vraag of een van de medewerkers ze in de grond wil zetten”. In de loop van  de dag gaan we zien hoe het staat en in de loop van het jaar hoe ze het er hebben afgebracht .Met de krant in de hand en nog wat prullaria neem je de  lift weer naar vier hoog .Zo gaan we verder de donderdag in met weer een strak blauwe lucht.
Drie uur inde middag knieën worden warmer en warmer.  De thee smaakt heerlijk al is het wel diep bukken van uit de stoel. De op zijn kop gezette emmers zijn in gebruik door het fototoestel. Met vier gieters water hebben alle planten het nodige vocht ontvangen. De een heeft het wat meer nodig dan de ander dat zie je. In de verte hoor je het geronk van een helikopter. Heeft vast iets te maken met meneer “Corona”. Ik noem hem meneer “insluiper” en of “lastveroorzaker”. Zou beter op zijn plaats zijn. Op de weg is het rustig. Aan de oproep” Blijf Thuis” is denk ik goed naar geluisterd. Daar zit je dan. De zon zakt iets naar beneden zodat ook andere lichaamsdelen gaan meegenieten van de warmte er strijkt een duif in de boom en tegelijk komt er ook een ander. Wordt waarschijnlijk niet op prijs gesteld. Wat inhoud: de eerste vliegt gelijk weer verder en de ander er achter aan. Het zal wel bij hun voorjaars ritueel horen. Daar zit je dan, of liever hang je dan want het kussen, nog niet vastgemaakt, zakt verder en verder. Tot je het je teveel gaat vinden en overeind gaat zitten. Het kussen weer zo neer  legt dat het behaaglijk vertoeven is vier hoog in de zon . De thee is op en je wil nog even naar beneden.  Zou er nog post zijn?

Cees