Dag twaalf

  Vrijdagochtend half tien. Dat geeft de klok aan in de badkamer.

Je hebt het eigenlijk geen eens in de gaten. Tijden zijn zo vreemd de laatste weken. Half tien toch eigenlijk geen tijd om op te staan. Zeker wanneer het lente is en het zonnetje je uitnodigt kom naar buiten. Maar ja, naar buiten kan wel. Maar niet veel meer dan 20 meter balkon. Staat genoeg op dat wel. Maar het bezoek houdt wel een keer op. Je hebt niet goed in de gaten dat er toch nog een venijnig oostenwindje waait. Gelukkig maar. Want zo te zien is het een geweldig lente achtig gezicht. De duif ontdek je bij de buurman op het balkon. Die is zo vriendelijk eten neer te leggen en hoe is het mogelijk. Al het gevogelte van koolmees tot houtduif hebben dat al heel gauw in de gaten. Komen dan, voor dat aan de maaltijd wordt begonnen, eerst even ruimte maken in hun maag op jouw balkon. Vooral duiven zijn daar meester in.

Je kiest ergens voor of een schoon balkon of af en toe bezoek en dat is nu in deze tijd best welkom

De douche wordt genomen. Zo heet dat toch. De maag gevuld en 100 maal de trappers van de home trainer rond getrapt. Je hebt je voor genomen om dat ieder uur even te gaan doen. Met dan gelijk een blik op de computer waar de door jou gemaakte foto’s als een dia voorstelling voorbij komen. Dat roept dan ook meestal weer mooie herinneringen op. Zo komt Jan splinter weer door de lente. Want dat is het op het moment. 

 Zo gaat de dag voorbij. De zon komt dichter op je balkon en ja hoor even na twee komen de cyclamen in de zon te staan .je voornemen ,je tafel waar je bij mooi weer aan kan zitten schoon te maken wordt uitgevoerd. Sommige planten verdwijnen in de kliko en anderen krijgen een mooi plekje verder op je balkon zo is na een half uurtje hard werken .Alles “Spik en Span” 

 De thee wordt gezet. Het koekje erbij en nog een half uur wordt genoten van het voorjaar. Het vijf uur journaal bevestigt nog steeds blijf binnen en houdt afstand. Dat overkomt je, wanneer toch even de post opgehaald mag worden.  

Na de warme maaltijd even een rustpauze. Flikken Maastricht. Heel spannend, maar onlogisch. Vult toch wel ruim een half uur van de avond. Tussen door hoor “Liesbeth List” zingen. Helaas is zij ook niet meer onder ons. Cees