Het is Lente.   Dag drieëntwintig.

 Of je wilde of niet, of je mocht of niet, je moest naar buiten. Of het nou in het bos of op je balkon of op de fiets of tijdens een wandeling of waar ook was. Je moest naar buiten. Het was me toch een lente dag die de boeken wel in zal gaan al een van de mooiste van de eeuw. Met een temperatuur zo heerlijk. Het maakte echt niet uit maar alles straalde en was zo mooi.  Of het nu de bloemen waren van de prachtig bloeiende krentenbomen of het uitlopen van de wilde kastanje of ontluikende Esdoorn bladeren. Het uitbundig gefluit van alle vogels waarbij de boomklever zeker met zijn lawaai de boventoon vormde. Het maakte niet uit. Naar buiten moest je.

En een opdracht blijf zoveel mogelijk binnen. De boodschappen voor de hele week, daar hoefde je niet voor naar buiten, die waren vrijdag al gedaan. Maar je moest, het was en is lente. Ik was even op het kerkhof in Den Dolder en vond dat ik ook even aan mijn echtgenote moest laten weten “Het is lente” Ook zij moest genieten, Met de rust die daar heerste alleen een zacht windje waaiend door de bomen en natuurlijk de zingende vogels genoten we samen.

  Dan op weg naar de koffie, ook alleen maar een lente natuur. Heerlijk buiten met een onderlinge afstand van minimaal anderhalve meter, zo luidt de opdracht. Tussen al het ontluikend groen genieten van een heerlijke versnapering. Waarbij de poes ook heerlijk in de zon komt liggen en de vissen als bewoners van de prachtige vijver maar heen en weer zwemmen. De pas gezaaide plantjes laten ook weten het is nu ook onze tijd om de wereld te gaan verkennen.

Hoe lang dat weten we nog niet. Dat is het nadeel wanneer je opgroeit als jong rode biet plantje. Koolmeesjes gaan een voor een het opgehangen nestkastje binnen. Ook daar zal binnen niet al te lange tijd het geluid van jong talent te horen zijn. Het is lente. We mogen er van  profiteren en genieten en er geweldig van..

 Cees