Vrijdag.   Dag Zesentwintig. 

Wat is dat toch. Dat vreemde gevoel. Eigenlijk is er voor hem haast niets aan de hand. Een ding maar, ”blijf zoveel mogelijk thuis” Dat heeft toch veel indruk op hem gemaakt. Je mag wel naar buiten. Alleen voor het noodzakelijke. Boodschappen doen in België mag niet. Had hij ook niet willen doen, vond hij wat te overdreven. Hij kwam op een andere gedachte. Hij dacht ik pak de fiets en ga eens even kijken “Hoe is nu met de natuur”. 

  Zo rond half elf werd er over nagedacht welk jasje gaat er aan het lichaam. De winterjas is nog wel niet opgeruimd. Daar is het om half elf op een mooie lente dag geen weer voor. Na goed kijken werd, dacht hij de juiste jas gevonden en over het lichaam getrokken. Bleek achteraf een juiste keuze.

De temperatuur is dan rond half elf nog niet echt lente. Ja het is zomertijd.  Met wat doortrappen ging het best goed. Wat is alles mooi aan het uitlopen en fietsend over het bospad richting Huis ter Heide waar heel vroeger een treintje liep richting Zeist is al het groen een lust voor het oog en voor het lichaam. In een woord” PRACHTIG “Uitlopende kastanje bomen het jonge groen van de lijsterbes

En nog veel meer. En daar moest natuurlijk even voor worden gestopt om op een plaatje vast te leggen.

Wanneer je dan over de Amersfoortse weg richting Vollenhove rijdt met natuurlijk de snelheid op factor vier is het met rustig rond trappende pedalen iets heel speciaals. Je bent niet de enigste Veel fietsers vooral die met een speciaal pak en speciale fiets maken gebruik van de mogelijkheid even de weg op te gaan. Zal wel niet voor de boodschappen zijn voor de komende PAASDAGEN. Waar hang je aan zo’n fiets de tas goed gevuld met etenswaren.

Overal waar maar een mogelijkheid is om een auto te parkeren of iets te bezoeken zijn grote hekken geplaats. Je mag hier niet naar binnen. Na een leuk, groenrijk fietstochtje, de accu aan de oplader, was het heerlijk om te gaan genieten van een lekkere kop koffie met natuurlijk een koekje.

Cees